1. แรงดันปล่อยปั๊ม

แรงดันจำหน่ายของ ปั๊มกังหันแนวตั้งแบบบ่อน้ำลึก หมายถึงพลังงานความดันทั้งหมด (หน่วย: MPa) ของของเหลวที่ถูกส่งหลังจากผ่านปั๊มน้ำ เป็นตัวบ่งชี้สำคัญว่าปั๊มสามารถขนส่งของเหลวได้สำเร็จหรือไม่ แรงดันระบายของปั๊มน้ำอาจส่งผลต่อการที่ผู้ใช้สามารถดำเนินการผลิตได้ตามปกติ ดังนั้นแรงดันระบายของปั๊มน้ำจึงได้รับการออกแบบและกำหนดตามความต้องการของกระบวนการจริง

ตามความต้องการของกระบวนการผลิตและความต้องการของโรงงานผลิต แรงดันระบายส่วนใหญ่มีวิธีการแสดงออกดังต่อไปนี้

1. แรงดันใช้งานปกติ: แรงดันปล่อยปั๊มที่ต้องการเมื่อองค์กรทำงานภายใต้สภาพการทำงานปกติ

2.แรงดันระบายออกสูงสุดที่ต้องการ: เมื่อเงื่อนไขการผลิตขององค์กรเปลี่ยนแปลง สภาพการทำงานที่อาจเกิดขึ้นขึ้นอยู่กับแรงดันระบายปั๊มที่ต้องการ

3. แรงดันจำหน่ายที่กำหนด: แรงดันจำหน่ายที่ระบุและรับประกันว่าจะได้รับโดยผู้ผลิตปั๊ม แรงดันจำหน่ายที่กำหนดควรเท่ากับหรือมากกว่าแรงดันใช้งานปกติ สำหรับปั๊มใบพัด ควรเป็นแรงดันปล่อยที่อัตราการไหลสูงสุด

4. แรงดันจ่ายสูงสุดที่อนุญาต: ค่าแรงดันจ่ายสูงสุดที่อนุญาตของปั๊มจะถูกกำหนดโดยผู้ผลิตปั๊มโดยพิจารณาจากประสิทธิภาพของปั๊ม ความแข็งแรงของโครงสร้าง กำลังขับเคลื่อนหลัก ฯลฯ ค่าแรงดันจ่ายสูงสุดที่อนุญาตควรมากกว่าหรือเท่ากับ แรงดันจ่ายสูงสุดที่ต้องการ แต่ควรต่ำกว่าแรงดันใช้งานสูงสุดที่อนุญาตของส่วนประกอบแรงดันของปั๊ม

2.หัวปั๊มเอช

หัวปั๊มน้ำหมายถึงพลังงานที่ได้รับจากหน่วยน้ำหนักของของเหลวที่ไหลผ่าน ปั๊มกังหันแนวตั้งแบบบ่อลึก- เขียนโดย H มีหน่วยเป็น m ซึ่งเป็นความสูงของคอลัมน์ของเหลวของของเหลวที่ปล่อยออกมา

พลังงานที่มีประสิทธิภาพที่ได้รับหลังจากหน่วยความดันของของเหลวไหลผ่านปั๊ม หรือที่เรียกว่าพลังงานรวมหรือเต็มพลังงาน นอกจากนี้เรายังสามารถพูดถึงความแตกต่างของพลังงานระหว่างของเหลวที่ทางออกและทางเข้าของปั๊มน้ำได้ แต่ต้องสังเกต: มันเกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพของปั๊มเท่านั้นและไม่เกี่ยวข้องกับท่อทางเข้าและทางออก หน่วยของลิฟต์คือ N·m หรือ m ความสูงของคอลัมน์ของเหลว

สำหรับปั๊มแรงดันสูง บางครั้งความแตกต่างของแรงดันระหว่างทางออกของปั๊มและทางเข้า (p2-P1) อาจถูกประมาณเพื่อแสดงขนาดของลิฟต์ยก ในขณะนี้ ลิฟต์ H สามารถแสดงเป็น:

ในสูตร P1——แรงดันทางออกของปั๊ม Pa;

P2 คือแรงดันขาเข้าของปั๊ม Pa;

p——ความหนาแน่นของของเหลว กิโลกรัม/ลูกบาศก์เมตร;

g——ความเร่งโน้มถ่วง, m/S2

การยกเป็นพารามิเตอร์ประสิทธิภาพที่สำคัญของปั๊มน้ำ ซึ่งขึ้นอยู่กับความต้องการของกระบวนการปิโตรเลียมและเคมี และข้อกำหนดของผู้ผลิตปั๊ม

1. หัวปฏิบัติการปกติ: หัวปั๊มถูกกำหนดโดยแรงดันปล่อยและแรงดันดูดของปั๊มภายใต้สภาวะการผลิตปกติขององค์กร

2. การยกที่ต้องการสูงสุดคือการยกของปั๊มเมื่อความดันปล่อยสูงสุดที่ต้องการ (ความดันการดูดยังคงไม่เปลี่ยนแปลง) เปลี่ยนแปลงเมื่อเงื่อนไขการผลิตขององค์กรเปลี่ยนแปลง

3. หัวพิกัด หัวพิกัดคือหัวของปั๊มน้ำภายใต้เส้นผ่านศูนย์กลางใบพัดที่กำหนด ความเร็วที่กำหนด พิกัดแรงดูดและแรงดันระบาย เป็นหัวที่กำหนดและรับประกันโดยผู้ผลิตปั๊ม และค่าหัวนี้ควรเท่ากับหรือมากกว่าหัวปฏิบัติการปกติ โดยทั่วไปค่าของมันจะเท่ากับการเพิ่มสูงสุดที่ต้องการ

4. หัวปิด หัวปิดคือหัวเมื่ออัตราการไหลของปั๊มน้ำเป็นศูนย์ เป็นการยกขีดจำกัดสูงสุดของปั๊มน้ำ โดยทั่วไป แรงดันปล่อยใต้ลิฟต์นี้จะกำหนดแรงดันใช้งานสูงสุดที่อนุญาตของส่วนประกอบแรงดัน เช่น ตัวปั๊ม